Wat zullen ze haar hier missen.

Vanmorgen ben ik begonnen met het volgen van wat lessen op de school. Gewoon eens gekeken hoe dat ging. Daar is nog heel wat aan te verbeteren, soms met kleine dingen. Ze laten bijvoorbeeld de schoolbel om 7 uur luiden. Dan weten de kinderen in de omliggende dorpen dat ze moeten vertrekken om om 7.50 op school te zijn. Maar ja, kinderen zien hier ook (en soms letterlijk) alle vogels vliegen dus komen onderweg van alles tegen. Als ze nou de bel om 7.45 nog een keer luiden, weten ze dat ze door moeten lopen. Over dat soort dingen gaan we donderdag praten.

Vanmiddag heb ik Wil wat geholpen met tegelen. Marjolein was in de kliniek. Daar was bij Grace in de spreekkamer nog een slang opgedoken, dus grote paniek. Maar alles is goed afgelopen. Jacob is naar Buchanan voor spullen. Hij is om 8.00 uur vertrokken en hoopt om 18.30 weer thuis te zijn.

Het lijkt soms of ik niet zoveel doe, maar tussendoor gebeurt er nog zóveel. Dat is gewoon niet allemaal te beschrijven. Ik heb vandaag nog een promotiefilmpje voor het lab gemaakt. En ik ben met wat meisjes meegeweest naar de waterpomp. Dat heb ik ook gefilmd. Zo is straks voor jullie te zien hoeveel werk dat dagelijks nog is. Maar de nieuwe pomp is geweldig. Zelfs wij kunnen dat water drinken zonder te koken.

Verder heb ik MaryMay gefilmd. Dat is het kindje dat vorig jaar februari ernstig ondervoed naar de missiepost werd gebracht. Nu is het een leuke goed doorvoede peuter, heel eigenwijs. Maar morgen is het tijd om terug te gaan naar haar eigen familie. Ze kan nu met de pot mee eten. En de moeder is ook goed hersteld van de zeer ernstige borstontsteking. Zij is enkele maanden in Monrovia behandeld want voor onze eigen kliniek was het een te zware infectie.

Wat zullen ze haar hier missen.