Wandelen over de missiepost

Zaterdag, weekend dus. Maar Jacob, Marjolein en Ben zijn vandaag op Outreach naar Boloweah. Daar gaan ze om de zoveel tijd naar toe, speciaal voor de epilepsiepatiënten en gesponsord door het Lilianefonds. Als er dan nog tijd over is, worden er andere patiënten behandeld. Het is ongeveer 90 km, maar i.v.m. de slechte weg nu ongeveer 3 uur rijden enkele reis. Ze vertrokken nog voor 8 uur en hopen voor donker thuis te zijn. Wij zijn niet meegegaan. Wil voelt zich niet zo lekker door die zweren in zijn mond.

Wij hebben vanmorgen samen het klaslokaal voor de tweede keer geschilderd. Het viel best mee na de eerste laag. Maar misschien moet er toch ook nog een derde laag op. Helaas hebben we onvoldoende verf, maar kunnen nu wel inschatten hoeveel er bij moet voor de drie lokalen.
We hebben voorgesteld om de kleuters naar de kerk te doen en de drie schoollokalen te gebruiken voor de 3 combinatieklassen 1 t/m 6. Dan kun je de oudere kinderen beter bij elkaar houden en lopen ze niet steeds over de hele missiepost te dwalen, waardoor ze vaak te laat in de les kwamen.

De twee locaties liggen zo’n 400 meter uit elkaar. Maar de kerk en de toiletten (of wat er voor door moet gaan) moeten dan wel aangepast worden. En er komt een afsluitbare ruimte om spullen op te slaan. Daar is vandaag een begin mee gemaakt. Daarna kunnen pas de meegebrachte spullen in gebruik worden genomen.

Na het schilderen heb ik nog wat administratieve dingen gedaan, tot de batterij van de computer leeg was. Dan moet je weer laden met het beeldscherm dicht, anders trekt de solar het niet. In die tijd heb ik lekker over de missiepost gewandeld en met sommige mensen een praatje gemaakt.

Vooral de timmerman had veel te vertellen. Hij is op deze post geboren en is hier naar school geweest. Hij wist precies te zeggen hoe het in de zestiger jaren etc. ging, dus voor de oorlog. Toen was hier zelfs een landingsbaan voor kleine vliegtuigjes. Er was een heel goede school en ook een soort jongensinternaat. Hij is dan ook een van de weinige Liberianen die goed te verstaan is in het Engels.

Nu zijn we aan het koken zodat er straks een warme maaltijd klaar staat als Jacob en Marjolein terug zijn. Ik heb het vuurtje weer aan gemaakt, Wil is daar helemaal niet goed in.

O, daar komen ze net aan. De weg was beter dan gedacht, 2 uur i.p.v. 3 uur rijden. Tot morgen!