Weer een hectische dag!

Ik had deze periode nog helemaal geen kakkerlakken gezien. Maar Jacob zag er gisteren één en heeft meteen gespoten. Vanmorgen was het een heel slagveld. Een grote familie kakkerlak was omgekomen en werd zo snel mogelijk naar buiten geveegd.

Weer een hectische dag. De oude man is naar huis gebracht om te sterven. Er kwam al vroeg een jonge binnen van 16 jaar. Hij had vorige week met de motorongeluk zijn been gebroken. Daarmee is hij naar een inlandse medicijnman geweest. Het hielp niet wat die deed (!!!!) Daarna is de huid kapot gegaan en het bot ontstoken. Dat was al bijna een week.

Nu werd hij op een motor gebracht over die vreselijke hobbelweg. Jacob is al meer dan 30 jaar gipsmeester en kan breuken wel aan. Maar ook hier kon hij niet veel mee. Waarschijnlijk is amputatie het enige dat rest en door de infectie is dat zelfs niet genoeg. Hij heeft hem een afneembare gipsspalk gegeven en hij is naar familie gebracht met de opdracht om te zorgen dat hij zo snel mogelijk in Monrovia komt. Wij kunnen dat niet doen. De ervaring heeft geleerd dat je dan overal voor verantwoordelijk wordt gesteld: vervoer en kosten van behandeling. Je moet dus een grens trekken en meestal vinden ze dan zelf wel een oplossing.

Maar het klinkt en is wel erg hard.

Vandaag werden wel opnieuw twee baby’s geboren. Dit jaar nu 7 jongens en 1 meisje. Deze verhouding zal wel nodig zijn door al dat motorgebruik.

Zelf heb ik vanmorgen een rekenles gegeven aan kleuters (dan beginnen ze hier al) Iemand van onze kerk had voor alle kinderen een klein zakje gemaakt. We hebben samen steentjes gezocht om erin te doen. Daarna hebben we in de klas sommetjes gemaakt en door de steentjes was het ook zichtbaar. Vooral met de zakjes waren ze ontzettend blij. Mieke, je had de gezichtjes eens moeten zien.

’s Middags hebben we de muren van het volgende schoollokaal schoongemaakt zodat we morgen meteen met schilderen kunnen beginnen.