Alleen op de missiepost

Vannacht heeft Jacob nog een ritje gemaakt naar Cestoss om een zwangere vrouw naar het ziekenhuis te brengen. De bevalling wilde niet vlotten. Dan is het altijd spannend of het niet onderweg gebeurt, maar dat was gelukkig niet het geval. Ze kreeg later op de dag een gezonde baby met behulp van een keizersnede. Het bleek dus een goede inschatting te zijn geweest van MaryAnn.
Na dat korte nachtje vertrokken Jacob en Marjolein vanmorgen toch richting Monrovia. Ze waren uitgenodigd door de Nederlandse gouverneur die in Ghana zetelt. Hij is op bezoek in Liberia en is min of meer verantwoordelijk voor alle Nederlanders in dit land en had hen allemaal uitgenodigd om kennis te maken. Het was erg leuk voor J&M. Sommige Nederlanders kenden ze al, maar er werden ook nieuwe contacten gelegd.
Ze kregen ook een uitnodiging om a.s. vrijdag samen met ons te komen eten bij Aaf en Tjeerd (achternaam ben ik vergeten) die voor ZOA werken. Leuk.
Wil en ik bleven achter op de missiepost. Voor het eerst “alleen”! Wil heeft het kantoor betegeld. Samen hebben we daarna nog een lokaal voorzien van decoratie. De school is deze week dicht omdat de regering een andere semesterindeling heeft verzonnen. Het hele land moet daar tegelijk mee beginnen.
We hebben ook samen op houtskool gekookt. Nasi, weliswaar zonder de vis die klaar stond van de vorige dag. Die zat helemaal onder de mieren. Deze vis hebben we aan een van de wachters gegeven. Voor hem was het geen probleem.
’s Avonds was het al donker toen we nog een hele vrachtwagen met bouwspullen binnen kregen. O.a 125 loodzware zakken cement die door 6 jonge jongens lachend werden gelost. Die hoeven hier niet naar de sportschool voor een sixpack. De materialen zijn voor de 3e fase van de kliniek: toiletten, badkamer en een afdak om de ziekenhuiswas te kunnen drogen tijdens het regenseizoen.